Schronisko PTTK na Hali Szrenickiej

Schronisko PTTK Na Hali Szrenickiej
Ilustracja
Schronisko z głównego szlaku Sudeckiego, schodząc ze Szrenicy
Państwo

 Polska

Pasmo

Karkonosze

Wysokość

1195 m n.p.m.

Właściciel

PTTK

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Schronisko PTTK Na Hali Szrenickiej”
Ziemia50°47′38,87″N 15°30′05,44″E/50,794131 15,501511
Strona internetowa

Schronisko Na Hali Szrenickiej (niem. Neue Schlesische Baude) − wysokogórskie schronisko turystyczne w Sudetach Zachodnich w paśmie Karkonoszy.

Położenie

Schronisko położone jest na wysokości 1195 m n.p.m. na środku Hali Szrenickiej w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w paśmie Karkonoszy na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego, pomiędzy dwoma szczytami: Kamiennikiem i Szrenicą[1].

Historia

Schronisko na Hali Szrenickiej – lata 30. XX wieku

Na miejscu obecnego schroniska w 1786 roku postawiono budę pasterską, którą nazwano „Nowa Buda Śląska” (sporadycznie również Kranichbaude)[1]. Jej właścicielem był zięć właściciela budy pod Łabskim Szczytem. Wkrótce buda pasterska została przekształcona w gospodę, a następnie w schronisko[1]. W 1820 składał się z dwóch budynków: większego i mniejszego. Ruch turystyczny wzrósł gwałtownie w 1869, kiedy wybudowano drogę.

Obiekt był wielokrotnie przebudowywany i modernizowany[1]. W 1846 roku obok budy postawiono drewniany dom letni dla turystów, w 1895 przebudowano cały obiekt[1], wzorując się na schronisku Petrova bouda. Był to duży budynek o surowej bryle, przykryty dwuspadowym dachem o niewielkim pochyleniu; znajdowały się w nim 22 pokoje (według innych źródeł 30 pokoi) i jadalnia na 80-100 osób.

W 1909 roku dobudowano do niego dwupiętrowy murowany budynek z werandą według projektu braci Albert z Jeleniej Góry (projektantów kilku innych karkonoskich schronisk) – połączyli oni w jedno obiekt z XVIII wieku i ten z 1895.

W 1939 roku dobudowano skrzydło, które połączono napowietrzną galeria z istniejącym budynkiem. Schronisko przed II wojną światową miało standard luksusowego hotelu górskiego.

Po wojnie hotel miał 130 łóżek, w 1949 przeszedł remont i stał się jednym z głównych obiektów bazy turystycznej w rejonie Szklarskiej Poręby. Od 1950 r. pozostaje w PTTK jako „Schronisko na Hali Szrenickiej” (krótko były w użyciu także inne nazwy: „Pod Kopą Wodną”, „Pod Szrenicą”). W sierpniu 1975 roku w wyniku pożaru spłonęły górne kondygnacje wraz z dachem[1]. Obiekt wyremontowano już w 1976, ale ze zmianami. Obniżono główny budynek i nałożono spadzisty dach. W takim kształcie schronisko istnieje do dziś. W schronisku mieści się stacja Karkonoskiej Grupy GOPR[1].

Schronisko na Hali Szrenickiej zostało uznane (m.in. z racji dewastacji budynku) za najgorsze w Polsce, w II rankingu schronisk górskich PTTK, ogłoszonym w sierpniu 2011 przez pismo N.p.m.[2].

Schronisko podchodząc od strony Kamieńczyka

Turystyka

Do schroniska prowadzą szlaki turystyczne[3]:

Przypisy

  1. a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 78. ISBN 83-7005-168-5.
  2. Ranking schronisk górskich. „Magazyn Turystyki Górskiej n.p.m.”. sierpień 2011, s. 32-39. Dom Wydawniczy Kruszona. 
  3. Mapa turystyczna. [dostęp 2018-04-28].

Bibliografia

  • p
  • d
  • e
Schroniska i inne obiekty turystyczne w polskich Sudetach
Schroniska istniejące
Góry Bystrzyckie
Góry Izerskie
Góry Kamienne
Góry Opawskie
Góry Orlickie
  • Schronisko PTTK „Orlica”
Góry Sowie
Góry Stołowe
Karkonosze
Masyw ŚnieżnikaGóry Bialskie
Rudawy Janowickie
Pogórze Izerskie
Przedgórze Sudeckie
Schroniska nieistniejące
Góry Opawskie
Góry Orlickie
Góry Sowie
Góry Bystrzyckie
Karkonosze
Masyw ŚnieżnikaGóry Bialskie
Góry Wałbrzyskie
Rudawy Janowickie
Góry Izerskie
Góry Kaczawskie
Wzgórza Włodzickie