Salicyna
| |||||||||
 | |||||||||
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny | C13H18O7 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa | 286,28 g/mol | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | 138-52-3 | ||||||||
| PubChem | 439503 | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Salicyna – organiczny związek chemiczny z grupy glikozydów fenolowych, będący połączeniem saligeniny z glukozą.
Historia
Salicynę po raz pierwszy wyodrębnił z kory wierzby (cortex salicis) w 1828 roku profesor farmacji na Uniwersytecie w Monachium Johann Andreas Buchner. Zdołał on uzyskać niewielką ilość żółtej substancji z wyciągu kory wierzbowej, którą nazwano salicyną[2].
Salicyna ma działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe[3].
Przypisy
- ↑ Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
- ↑ KrystynaK. Knypl KrystynaK., Miejsce aspiryny w codziennej praktyce lekarskiej, „Medycyna Rodzinna”, 3–4, 2003, s. 98-102 .
- ↑ MirosławaM. Krauze-Baranowska MirosławaM., EwaE. Szumowicz EwaE., Wierzba – źródło surowców leczniczych o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbólowym, „Postępy Fitoterapii”, 2, 2004, s. 77-86 .
Encyklopedia internetowa (rodzaj indywiduum chemicznego):
- Catalana: 0140773
