Péter Pázmány
Kardynał prezbiter |
|
Kraj działania | Węgry |
Data i miejsce urodzenia | 4 października 1570 Nagyvárad, ob. Oradea |
Data i miejsce śmierci | 19 maja 1637 Pozsony |
Miejsce pochówku | Katedra św. Marcina w Bratysławie |
Prymas |
Okres sprawowania | 1616–1637 |
Arcybiskup ostrzyhomski |
Okres sprawowania | 1616–1637 |
|
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | rzymskokatolicki |
Prezbiterat | 1596 |
Nominacja biskupia | 28 października 1616 arcybiskup Ostrzyhomia |
Sakra biskupia | 12 marca 1617 |
Kreacja kardynalska | 19 listopada 1629 Urban VIII |
Kościół tytularny | S. Girolamo dei Croati (degli Schiavoni) |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Sukcesja apostolska
Data konsekracji | 12 marca 1617 |
Konsekrator | Melchior Klesl |
Współkonsekratorzy | Pál Almásy János Telegdy |
Konsekrowani biskupi | István Sennyey | 1627 | György Drašković | 1630 | Imre Lósy | 1631 | György Lippay Zombori | 1633 | |
Péter Pázmány (ur. 4 października 1570 w Nagyvárad (ob. Oradea), zm. 19 marca 1637 w Pozsony (ob. Bratysława) – węgierski duchowny katolicki, arcybiskup metropolita ostrzyhomski, prymas Węgier i kardynał; kontrreformator, teolog i filozof. Początkowo przebywał w Krakowie, następnie uczył się w Wiedniu i studiował teologię w Rzymie.
Życiorys
W 1635 założył w Nagyszombat (obecnie Trnawa) katolicką uczelnię - Uniwersytet Trnawski - z której później powstał Uniwersytet im. Loránda Eötvösa w Budapeszcie. W latach 1921–1950 uczelnia nosiła jego imię. W 1950 został od niej odłączony Wydział Teologii, z którego powstał Katolicki Uniwersytet Pétera Pázmánya.
Pázmány podjął pierwsze starania o beatyfikację męczenników koszyckich. Polecił on swemu wikariuszowi, biskupowi Waradynu Emerykowi Lósyemu zebranie świadków i spisanie od nich świadectw pod przysięgą[1]. Po zebraniu zeznań od świadków w informacyjnym procesie przedwstępnym stwierdzono, iż męczennicy ponieśli śmierć wyłącznie w wyniku wyznawania wiary katolickiej[1]. W listach z września 1628 roku arcybiskup Pázmány poinformował papieża Urbana VIII o coraz szerszym kulcie oddawanym trzem duchownym i poprosił o beatyfikację[2][1].
Przypisy
Bibliografia
- Hagiografia polska, tom II, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań 1972
- o. Kazimierz Drzymała SJ: Błogosławiony Melchior Grodziecki. W: o. Joachim Roman Bar OFMConv.: Polscy Święci. T. 6. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1986, s. 108–124.
- o. Jan Poplatek: Św. Melchior Grodziecki. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2006, s. 81, seria: Wielcy Ludzie Kościoła. ISBN 83-7318816-9.
Arcybiskupi ostrzyhomscy | - Domonkos I (1000–1002)
- Sebestyén (1002–1007)
- Asztrik (1007–1036)
- Domonkos II (1037–1046)
- Benedek (1046–1055)
- Dezső Dersfi (1067–1075)
- Nehemiás (1075–1077)
- Dezső (1078–1084 lub 1085)
- Acha (1085 - ?)
- István (1093 - ?)
- Szerafin (1095–1104)
- Lőrinc (1105–1118)
- Marcell (1119–1124)
- Felicián (1127–1139)
- Makár (1142)
- Kökényes (około 1146)
- Martyrius (1151–1161)
- Lukács Bánfi (1161–1181)
- Miklós (1181–1183)
- Jób Tudós (1185–1204)
- Ugrin Csák (1204 - ?)
- Johanes von Meran (1205–1223)
- Róbert (13 marzo 1226–1238)
- Rátót o Mátyás (1240–1241)
- István Báncsa (1243–1251)
- Benedek (1254–1260)
- Fülöp Szentgróti (1262–1273)
- Lodomer Vázsony (o Monoszló?) (1279–1297)
- Gergely Bicskei (1299–1303)
- Mihály Bői (1303–1304)
- Tamás (1306–1321)
- Bolesław Piast (1321–1328)
- Csanád Telegdi (1330–1349)
- Miklós Vásári (1350–1358)
- Miklós Keszei (1358–1366)
- Tamás Telegdi (1367–1375)
- János De Surdis (1376–1378)
- Demeter Vaskúti (1378–1381)
- János Kanizsai (1387–1418)
- János Borsnitz (1420–1423)
- György Pálóczi (1423–1439)
- Dénes Szécsi (1440–1465)
- János Vitéz (1465–1472)
- Johann Beckenschlager (1474–1484)
- Ippolito d’Este (1487–1497)
- Tamás Bakócz (1497–1521)
- György Szatmári (1523–1524)
- László Szalkay (1524–1526)
- Pál Várdai (1526–1549)
- Giorgio Martinuzzi (1551–1551)
- Nicolaus Olahus (1554–1568)
- Antal Verancsics (1570–1573)
- István Fehérkövy (1596–1596)
- János Kutassy (1599–1601)
- Ferenc Forgách (1607–1615)
- Péter Pázmány (1616–1637)
- Imre Lósy (1637–1642)
- György Lippay Zombori (1645–1666)
- György Szelepcsényi (22 agosto 1667–1685)
- György Széchényi (2 settembre 1686–1695)
- Leopold Karl von Kollonitsch (1695–1707)
- Christian August z Saksonii-Zeitz (1707–1725)
- Imre Esterházy (1727–1745)
- Miklós Csáky (1751–1757)
- Ferenc Barkóczy (1761–1765)
- József Batthyány (1776–1799)
- Carlo Ambrogio Ferdinando d’Asburgo (1808–1809)
- Alexander Rudnay Divékújfalusi (1819–1831)
- József Kopácsy (1838–1847)
- János Hám (1848–1849)
- János Scitovszky (1849–1866)
- János Simor (1867–1891)
- Kolos Ferenc Vaszary (1891–1913)
- János Csernoch (1912–1927)
- Jusztinián Serédi (1927–1945)
- József Mindszenty (1945–1973)
- László Lékai (1976–1986)
- László Paskai (1987–1993)
|
---|
Arcybiskupi ostrzyhomsko-budapeszteńscy | |
---|
- ISNI: 0000000120260107
- VIAF: 54189591
- LCCN: n81148993
- GND: 118790048
- LIBRIS: jgvz3cr25tlhlbr
- BnF: 121719463
- SUDOC: 090939743
- SBN: CFIV072203
- NKC: ola2007365075
- BNE: XX1079440
- NTA: 070359075
- Open Library: OL5604772A
- PLWABN: 9810641884905606
- NUKAT: n97022251
- J9U: 987007273017705171
- CONOR: 137797219
- PWN: 3955292
- Britannica: biography/Peter-Pazmany
- БРЭ: 3472448
- SNL: Péter_Pázmány
- VLE: peter-pazmany
- Catalana: 0049572
- DSDE: Péter_Pázmány
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 47200