Liczba postępu reakcji

Liczba postępu reakcji, zmienna reakcji ( λ ) {\displaystyle (\lambda )} [a] – miara postępu reakcji chemicznej oparta na umownym założeniu, że jednostkowy postęp odpowiada zużyciu takich liczb moli substratów i powstaniu takich liczb moli produktów, które są równe współczynnikom stechiometrycznym ( ν i ) {\displaystyle (\nu _{i})} w równaniu reakcji. Pojęcie liczby postępu reakcji zdefiniował Théophile de Donder w 1920 roku. Jest stosowane np. do wyrażania stopnia przemiany reagentów w danej chwili albo – w termodynamice chemicznej – jako podstawa dla określania powinowactwa chemicznego, ciepeł tworzenia związków lub entalpii innych reakcji, odnoszonych do λ = 1 {\displaystyle \lambda =1} [1][2].

Dla każdego z reagentów, biorących udział w ogólnej reakcji powstawania produktów P z substratów S:

ν S i S i = ν P i P i , {\displaystyle \sum {\nu _{Si}S_{i}}=\sum {\nu _{Pi}P_{i}},}

wartość λ i {\displaystyle \lambda _{i}} jest jednakowa i wynosi[1]:

λ = n z i , S i ν S i = n z i , P i ν P i , {\displaystyle \lambda ={\frac {n_{zi,Si}}{\nu _{Si}}}={\frac {n_{zi,Pi}}{\nu _{Pi}}},}

gdzie: n z i {\displaystyle n_{zi}} – liczba moli reagenta „i”, który został zużyty (S) lub utworzony (P).

Pojęcie liczby postępu reakcji jest zastępowane w praktyce pojęciem względnego stopnia przemiany, wyrażanego jako[1]:

ξ i = n z i n 0 i , {\displaystyle \xi _{i}={\frac {n_{zi}}{\sum n_{0i}}},}
ϵ i = n z i n 0 i = n 0 i ξ i n 0 i = ξ i x 0 i . {\displaystyle \epsilon _{i}={\frac {n_{zi}}{n_{0i}}}=\sum {n_{0i}}{\frac {\xi _{i}}{n_{0i}}}={\frac {\xi _{i}}{x_{0i}}}.}

gdzie: n z i {\displaystyle n_{zi}} – liczba moli reagenta „i”, które powstały lub zostały zużyte, x i {\displaystyle x_{i}} ułamek molowy reagenta „i”.

Liczba postępu reakcji może więc być wyrażona jako[1]:

λ = ϵ i n 0 i ν i = ξ i n 0 i ν i . {\displaystyle \lambda =\epsilon _{i}{\frac {n_{0i}}{\nu _{i}}}=\xi _{i}{\frac {n_{0i}}{\sum }}\nu _{i}.}

Uwagi

  1. W niektórych źródłach analogiczna miara postępu reakcji jest oznaczana symbolem ξ . {\displaystyle \xi .}

Przypisy

  1. a b c d Józef Szarawara: Termodynamika chemiczna. Warszawa: WNT, 1969, s. 234, 395.
  2. Stanisław Bursa: Chemia fizyczna. Wyd. 2 popr. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 422. ISBN 83-01-00152-6.